Choć na przeciwdziałanie praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (AML/CFT) na całym świecie wydawane są ogromne sumy, szacuje się, że co roku temu procederowi poddawane jest między 715 mld a nawet 1,87 bln euro. Opinie w tym temacie są niemal jednogłośne: regulacje nie są wystarczająco skuteczne i nie pozwalają na efektywne zwalczanie stale ewoluujących metod przestępców. Raport The global framework for fighting financial crime, przygotowany przez firmę doradczą Deloitte oraz Instytut Finansów Międzynarodowych (IIF), prezentuje aktualną perspektywę tego problemu z punktu widzenia usługodawców finansowych i sektora publicznego.

Na szczeblu międzynarodowym, regionalnym i krajowym należy zrobić więcej, aby pomóc w identyfikacji i powstrzymaniu przepływu nielegalnego finansowania. Tym bardziej, że ten proceder może pogłębiać wiele problemów, z którymi już i tak muszą zmagać się współczesne społeczeństwa.

Nie oznacza to oczywiście, że w walce z przestępczością finansową nie poczyniono postępów. Grupa Specjalna ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) od 30 lat prowadzi działania na rzecz ograniczenia transgranicznej przestępczości finansowej i nieustająco identyfikuje nowe, dynamicznie rozwijające się obszary wymagające nadzoru i interwencji.

Główne obszary zainteresowania

W dokumencie przygotowanym przez IFF i Deloitte określone zostały trzy główne obszary, którymi powinny zainteresować się zarówno opinia publiczna, jak i sektor prywatny.

Po pierwsze, stabilność systemowa i społeczne skutki przestępstw o charakterze finansowym. Zmiany przepisów wprowadzone w następstwie światowego kryzysu bankowego z pewnością zwiększyły stabilność międzynarodowego systemu finansowego. Mimo to w samej Unii Europejskiej, przechwytywanych jest mniej niż 1% nielegalnych przepływów finansowych. Te szacunki nie uwzględniają faktu, że takie działania nie zawsze znajdują odzwierciedlenie w oficjalnych rejestrach systemu finansowego.

Skorumpowani urzędnicy państwowi okradają budżety swoich krajów i zmniejszają zdolność rządów do finansowania usług publicznych, takich jak opieka zdrowotna i bezpieczna infrastruktura miejska. Analiza przepływów finansowych związanych z handlem w 148 krajach rozwijających się w latach 2006-2015 wykazała, że średnio 27% transakcji było potencjalnie związanych z nielegalnym finansowaniem, z czego 45% trafiało do zagranicznych ośrodków finansowych.

Po drugie, eksperci wskazują w raporcie na spadek skuteczności zwalczania zagrożenia przestępczością finansową. Na walkę z tą plagą branża przeznacza ogromne zasoby – ludzkie, finansowe i technologiczne. Podobnie sektor publiczny, a zwłaszcza FATF, niestrudzenie pracują nad wykorzenieniem procederu na całym świecie. Mimo to, system wciąż nie jest szczelny, co powoduje społeczne konsekwencje na skalę międzynarodową.

Po trzecie, raport identyfikuje sposoby zmiany przepisów regulujących globalną walkę z przestępstwami finansowymi. Mają one określić, w jaki sposób obecny system należy zreformować w ujęciu długoterminowym. Prace nad niektórymi z nich prowadzi już FATF, w innych przypadkach są to wytyczne dotyczące poprawy skuteczności wykorzystania np. danych wywiadowczych, którymi dzielą się organy ścigania i sektor finansowy na szczeblu krajowym i międzynarodowym. – Połączenie reformy przepisów, zmian kulturowych i wdrożenia nowych technologii mogłoby znacznie zwiększyć skuteczność działań rządów, organów ścigania i branży finansowej w przeciwdziałaniu zagrożeniom ze strony przestępców finansowych – mówi Adam Kwiecień, manager w zespole Forensic i Financial Crime w Deloitte.

Poprawa efektywności

Dzięki analizie badań i wywiadów z kluczowymi interesariuszami instytucji finansowych, organów ścigania i nadzoru oraz podmiotów regulacyjnych i decydentów eksperci Deloitte i IIF wskazali siedem zaleceń, które mogą pomóc w poprawie efektywności zwalczania przestępstw o charakterze finansowym. – Zastosowanie tych działań o charakterze systemowym lub taktycznym pozwoliłoby na stopniową poprawę sytuacji i pogłębienie światowego dialogu w zakresie zwalczania przestępczości finansowej. Część z nich jest już w jakimś zakresie wprowadzana na szczeblu lokalnym, ale to ich całościowe i kolektywne wykorzystanie przez interesariuszy na całym świecie może zdecydowanie zmienić wynik walki z przestępstwami finansowymi – mówi Monika Strzelecka, manager w zespole Forensic i Financial Crime w Deloitte.

1. Globalne usprawnienia systemowe w zakresie zarządzania ryzykiem przestępstw finansowych

Choć obowiązujące obecnie zasady AML/CFT w dużej mierze opierają się na wspólnym zestawie standardów FATF, to ich wdrażanie może się różnić w poszczególnych krajach bądź regionach. Niezbędne jest więc konsekwentne stosowanie globalnych standardów, dzięki czemu poprawia się ochrona systemów finansowych na skalę światową.

2. Rozwój partnerstwa sektora PPP

W centrum modelu AML/CFT opartego na działaniach wywiadowczych znajduje się partnerstwo publiczno-prywatne (PPP), czyli współpraca między instytucjami finansowymi, organami ścigania, decydentami i organami regulacyjnymi. PPP to nie tylko ważny pierwszy krok na drodze do osiągnięcia korzyści operacyjnych i wzrostu wydajności. Dzięki możliwości szerszej koordynacji wprowadzanych ulepszeń PPP ułatwiają przepływ informacji, przez co mogą skutecznie zapobiegać wtargnięciom przestępców do systemu finansowego.

3. Poprawa transgranicznej i krajowej wymiany informacji

Skuteczność walki z zagrożeniami przestępczości finansowej można poprawić także dzięki lepszemu przepływowi informacji o sposobie działania przestępców, zarówno na szczeblu krajowym, jak i ponadregionalnym. Bez odpowiedniego wglądu instytucji finansowych, organów ścigania i agencji wywiadowczych w sposób wspierania tych działań wysiłki mające na celu powstrzymanie terrorystów nie przyniosą rezultatów.

4. Poprawa wykorzystania i jakości danych

Samo usprawnienie wymiany informacji nie jest jednak wystarczające. Równie istotny jest sposób przechowywania zgromadzonych danych, a także określenie zasad, które regulują dostęp do nich. Mimo podjęcia wszelkich starań, aby chronić prawa obywateli i ich prywatność, nie ma powszechnej zgody co do efektywnego sposobu i niezbędnego zakresu gromadzenia, systematyzowania, weryfikacji i udostępniania takich informacji.

5. Reformowanie systemów SAR

Obecny stan systemów raportowania podejrzanych aktywności (SAR) na całym świecie może stanowić wyzwanie zarówno dla instytucji finansowych, jak i organów ścigania. Skuteczność SAR można zwiększyć dzięki reformom, które pomogłyby w optymalizacji wykorzystania zasobów sektora publicznego i prywatnego.

6. Łagodzenie niespójnego lub niekonsekwentnego wdrażania standardów i wytycznych AML/CFT

Wdrażanie systemów zarządzania ryzykiem związanym z przestępstwami finansowymi wymaga dokładnej weryfikacji, aby obowiązujące standardy były spójne w wymiarze transgranicznym, a regulacje priorytetowo traktowały efektywną realizację założonych celów i osiągane rezultaty.

7. Usprawnienie technologii i zwiększenie zakresu jej wykorzystania do zwalczania nielegalnego finansowania

Rozwój nowych technologii i coraz powszechniejsze ich wykorzystanie wzmocniły wysiłki instytucji finansowych w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących przestępstw finansowych. Grupa G-20 i społeczność międzynarodowa powinny wspierać proces wprowadzania innowacyjnych rozwiązań technologii nadzoru finansowego, które mają pomagać w zwalczaniu przestępstw finansowych.

Biorąc pod uwagę konsekwencje przestępczej działalności dla światowego systemu finansowego, a w szerszej perspektywie także problemy dotyczące kwestii społecznych, zapobieganie nielegalnym przepływom środków pieniężnych powinno być traktowane priorytetowo. Mimo coraz większych wysiłków lokalnych interesariuszy i licznych inicjatyw prowadzonych na szczeblu międzynarodowym ramy regulacyjne nadal nie zapewniają instytucjom finansowym skutecznych narzędzi do walki z przestępczością finansową.

– Aby działania w tym zakresie były skuteczne, potrzebna jest współpraca sektora prywatnego i publicznego oraz ustandaryzowanie przepisów prawa. Dopiero wtedy uda się zapewnić instytucjom finansowym oraz jednostkom analitycznym odpowiednie narzędzia do wykrywania przepływów środków finansowych pochodzących z nielegalnych źródeł i do zapobiegania temu procederowi – podsumowuje Małgorzata Wójcik-Czarnecka, Senior Associate w zespole Forensic i Financial Crime w Deloitte.

Źródło: Deloitte