Jako jednostka ukierunkowana na zysk każde przedsiębiorstwo dąży do jego maksymalizacji przez zwiększenie popytu na swoje produkty. Dążenie to jest podstawową strategią każdej firmy produkcyjnej – niezależnie od branży czy skali działalności. Gdy już jednak osiągnie zamierzony cel, nierzadko okazuje się, że z trudem jest w stanie podołać jego konsekwencjom: zwiększony popyt na towary wymaga bowiem wzrostu produkcji, a ten z kolei zależny jest bezpośrednio od jej organizacji.

Typowa akcja usprawnieniowa polega w tym przypadku na wydaniu dyspozycji każdemu działowi, aby zaproponował własną metodę optymalizacji swojej pracy. Tymczasem taki sposób myślenia jest zwodniczy: dążąc do poprawy własnych wyników, dany dział produkcji szkodzi innym. Maksymalizacja wydajności w ramach jednej komórki zawsze przynosi bowiem szkody pozostałym.

WĄSKIE GARDŁO

Według teorii ograniczeń dzielenie firmy na części w celu zyskania lepszego oglądu całości jest skazane na porażkę. Tylko traktując ją jako jeden wzajemnie uzupełniający się organizm, możemy spojrzeć z dystansu na jej funkcjonowanie i wykryć najsłabsze ogniwo w łańcuchu produkcyjnym.

To jednak jeszcze nie wszystko: najpowszechniejszym błędem jest bowiem ignorowanie wąskiego gardła z nadzieją, że efektywna praca pozostałych działów doprowadzi do poprawy sytuacji firmy jako całości. Nieskuteczność takiej strategii wynika z prostego faktu, że ilość przepływającego przez system materiału nigdy nie będzie większa niż wydajność jego najsłabszego elementu. Jeśli więc może on produkować 15 sztuk towaru na dzień, przedsiębiorstwo nie będzie w stanie wytworzyć więcej, nawet maksymalnie usprawniając pracę pozostałych jednostek produkcyjnych. Jedynym skutkiem będzie nadmierne gromadzenie powstających w nich zapasów. Natomiast podstawowy problem, czyli opóźnienia w produkcji towarów i ich dostawie pozostaje nierozwiązany. W efekcie 40-60% zamówień jest realizowanych na koniec miesiąca, wydłuża się okres oczekiwania na dostawę towaru, a firma stopniowo traci na wiarygodności, co z kolei rodzi konflikty wewnętrzne i sprzyja rotacji pracowników.

PIĘĆ KROKÓW DO SUKCESU

Tymczasem zaradzenie takiej sytuacji sprowadza się do podjęcia pięciu kroków, które – konsekwentnie realizowane i powtarzane – mogą przyczynić się do trwałego usprawnienia funkcjonowania przedsiębiorstwa. Pierwszym jest identyfikacja słabego punktu – zadanie o tyle łatwe, że wymaga jedynie dokładnego prześledzenia wydajności na poszczególnych etapach produkcji. Jednostka o najsłabszych osiągnięciach będzie z dużym prawdopodobieństwem tą, która opóźnia realizację prac w całym zakładzie.

Więcej na temat teorii ograniczeń wraz z komentarzami ekspertów znajduje sie w marcowym wydaniu MM Magazynu Przemysłowego.