Unijny Kodeks Celny zastępujący Wspólnotowy Kodeks Celny został ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. Dwuipółroczne vacatio legis miało służyć opracowaniu pakietu prawnego precyzującego jego zapisy i określającego zasady ich realizacji w praktyce. Obejmuje on łącznie cztery akty prawne: rozporządzenie delegowane Komisji 2015/2446 (DA), rozporządzenie wykonawcze Komisji 2015/2447 (IA), rozporządzenie delegowane Komisji określające zasady przejściowe w zakresie środków technik informacyjnych (TDA) oraz program prac związanych z Unijnym Kodeksem Celnym (UCC WP). Pakiet ma z jednej strony służyć realizacji głównego celu UKC, tj. usprawnieniu, ujednoliceniu i uproszczeniu procedur celnych na terenie Wspólnoty, a z drugiej – przygotować państwa członkowskie na wdrożenie jego zapisów przez wprowadzenie przepisów przejściowych obowiązujących do 1 maja 2019 r. Dzięki temu proces modernizacji unijnego prawa celnego został rozłożony w czasie tak, by maksymalnie zmniejszyć ryzyko paraliżu decyzyjnego i komunikacyjnego służb celnych. Niektóre z jego przepisów

OBOWIĄZKOWE ZABEZPIECZENIE OPERACJI

Z punktu widzenia przedsiębiorców najistotniejszym z nich jest zapis wprowadzający obowiązek zabezpieczenia celnego. Ustanowiona nim procedura będzie podobna do tej stosowanej obecnie w tranzycie unijnym i TIR, a dotyczącej m.in. kwoty referencyjnej oraz warunków uprawniających do obniżenia wysokości lub zwolnienia z obowiązku złożenia zabezpieczenia.

Obowiązek taki dotyczyć ma co do zasady większości transakcji celnych, a w przypadku tych, które nie są obligatoryjnymi zabezpieczeniami, służby celne mogą na podstawie art. 91 UKC zażądać takiego zabezpieczenia, uzasadniając to obawą przed nieuregulowaniem należności w terminie.

Kwota zabezpieczeń ustalana jest na podstawie wysokości należności celnych stanowiących sumę długu celnego i pozostałych opłat (np. podatku VAT, akcyzy, opłaty paliwowej). W przypadku możliwości dokładnego ustalenia wartości tych należności zabezpieczenie będzie równe sumie wszystkich opłat celnych. W pozostałych przypadkach jego wysokość ustala się szacunkowo, przyjmując za podstawę maksymalną (w opinii urzędu) wysokość przyszłych należności celnych.

Dla przedsiębiorców, którzy dokonują regularnych czynności celnych, przewidziano również możliwość ubiegania się o przyznanie prawa do złożenia zabezpieczenia generalnego obejmującego dwie lub więcej operacji lub procedur celnych. Forma ta dopuszcza zróżnicowanie wysokości zabezpieczenia w zależności od rodzaju operacji i importowanych lub eksportowanych towarów. I tak, w przypadku potencjalnych długów celnych stosuje się cztery podstawowe stawki zabezpieczenia: 100%, 50%, 30% i 0% sumy referencyjnej (tj. wartości zabezpieczenia ustalonej na podstawie należności celnych). Powstałe długi celne generują zaś obowiązek zabezpieczenia w wysokości 100% lub 30% sumy referencyjnej.

TRANZYT I CZASOWE SKŁADOWANIE TOWARÓW

Ustanowienie obowiązkowych zabezpieczeń nie wyczerpuje jednak katalogu zmian wprowadzonych nowym Unijnym Kodeksem Celnym. Daleko idącej reorganizacji poddane zostały bowiem również procedury tranzytowe, składowania, szczególnego przeznaczenia, przetwarzania oraz uproszczone. W zakresie tych pierwszych zrezygnowano z kategorii towarów wrażliwych podlegających zabezpieczeniu generalnemu, rozszerzając zakres jego obowiązywania na wszystkie przewożone towary. Zabezpieczeniami objęto również pozwolenia na tranzyt koleją wydawane na liście przewozowym CIM. zaczną jednak obowiązywać jeszcze w tym półroczu.

Więcej informacji na temat nowych przepisów związanych z cłem znajduje się w kwietniowym wydaniu MM Magazynu Przemysłowego.